Aurora Clara is een ensemble met “hoofdzetel” in Madrid en met gitarist Raul Mannola als “chef de cabine”. Mannola is een bijzonder veelzijdige muzikant, die zich zowel in de flamenco als in de progrock thuisvoelt en meer dan zijn mannetje kan staan in alle genres die zich daartussen situeren. Met deze “Dreams” is het vijftal aan zijn derde plaat toe en ook nu is er een bijzondere rol weggelegd voor de Zwitserse drummer Marc Halbheer en voor fluitist Juan Carlos Aracil, die bij voorbeeld al in opener “Beyond the Tetrachords” mogen schitteren en het zeven minuten lange nummer van lijnen en arrangementen voorzien, die maken dat het toegankelijk wordt en blijft. Want, laten we eerlijk wezen: muzikanten die dermate goed hun instrumenten beheersen, hebben al eens de neiging een beetje te gaan uitfreaken, met het risico dat ze onderweg de luisteraar verliezen. Niet zo met deze heren, die overigens op gezette tijden de hulp inroepen van gastmuzikanten, zoals hier, in “Para Gato y Carlos”, het geval is met saxofonist Kai Olander en percussionist Ivan Mellén, die het prima baswerk van Nill Oliveira en de gitaar van Mannola heerlijk bijstaan en een prachtige ballad neerzetten.

“River of January” is dan weer de gelegenheid bij uitstek om ook toetsenman Denis Bilanin in het zonnetje te plaatsen, maar ook dat gebeurt op een zodanig subtiele wijze, dat je telkens weer een band hoort, die echt samen speelt: ze zijn niet bang om te soleren, wat ze stuk voor stuk prima kunnen, maar ze houden daarbij steevast het groepsgeluid fijntjes in de gaten. Dat een mens dan al eens gaat terugdenken aan de Mahavishnu Orchestra van John Mc Laughlin, is niet echt een verrassing, want de verwantschap tussen beide ensembles is redelijk duidelijk en wordt zelfs expliciet met “I Remember Shakti”, waarop Tino di Geraldo een stukje tabla komt meespelen. Voor wie te jong is of voor wie een beetje last krijgt met het geheugen: het ensemble waarmee John in de jaren ’70 helemaal de akoestische toer op ging en de Indiase muziek van een jazzkleedje voorzag. Aurora Clara doet gelijkaardige dingen en slaagt er wonderwel in oog te blijven houden voor melodie, wat, met een dergelijke verzameling instrumentale talenten, niet altijd voor de hand ligt.

Deze plaat is bijzonder toegankelijk en ze zou er wel eens kunnen voor zorgen dat een subgenre dat alleen tijdje als “passé” beschouwd werd, stilaan aan een heropleving toe is. Dat betekent in dit geval ook dat er enige nostalgie meespeelt, maar dat vind ik helemaal niet erg: er is niks mis met het betonen van respect aan voorbije generatie. Om dat plezant te houden, moet je echter beschikken over goeie songs en die zijn er hier volop. Raul Mannola schudt de fijnste melodieën quasi achteloos uit de mouwen en het doet natuurlijk allerminst kwaad, dat hij omringd is door een batterij uitstekende medespelers. Voor mij was dit een kennismaking, maar wel een heel fijne! Aanrader, zeker weten !

(Dani Heyvaert)